Rode Beern
De kole Harvstwind hett de bunten Bläder all vun de Bööm pust. Se legen nu as en bunten Teppich ünner de Bööm. Dörch de griesen kahlen Telgen schimmer dat aver noch lüchend rot in de Harvstsünn. Rode Beern seten an de Büsch in Knicks un an de Goorntuuns. Se möken de Welt noch bunt. De deepstahend Harvstsünn leet se richtig uplüchen.
Mien Naver harr vör sien Huus en lütte Zwergmispel un en wat grötere Zwergmispel stahn. De weern över un över vull lütte rode Beern. En enkelte Beer harr de Form vun en lütte Quitt. De Volksmund nööm se dorüm ok en „wertlose Quitt“. De Vagels harrn de Beern ümso lever. Wenn de Luft rein weer, fullen se över de Büsch her un plücken sik de Beern af.
Över den Goorntuun vun den neegsten Naver reck sik noch en anner Zwergmispel. Ok door weern rode Beern an. All sünd dat Kernobstplanten ut de Familie vun de Rosenplanten. Dat gifft alleen 90 Oorten vun Zwergmispeln mit enen latienschen Binamen.
Nevenan harr sik en Goorner den Füerdorn as Heck anplant. Dat is en Verwandten vun de Zwergmispel. De weer düssen Harvst vull füerrode Beern un lüüch mit de Zwergmispeln üm de Wett. De Busch weer aver wehrsam. He harr spitze Dornen an de Telgen. Sien Beern sehgen lütte Appeln liek. Ok de wöörn geern vun de Vagels freten.
De Knicks an de Feldweg harrn ok noch Farv. Överall keken de Telgen vun de Hagebutten ut den Tuun. In Sommer weer dat en Rosenpracht, de sik nu in en rode Hagebuttenpracht verwannelt harr un sik gegen den blagen Heven afheev. De Harvst harr ok in den Dezembermaand noch sien bunten Farven nich ganz upgeven.
In mien Goorn lüch vör den grönen Dannenboom in düssen Harvst besünners schöön dat Pfaffenhütchen. Dat weer en richtigen Staat un ik harr jeden Dag mien Freud an em. Aver seker duur dat ok nich lang un de Vagels halen sik de Frücht.
All düsse lüchtend roden Frücht weern Foder för de Vagels. Mit ehr Farv as Reklaam locken se de Vagelwelt an: „Hier gifft dat wat för juuch! Sünnerangeboot!“ Rood as Reklaamfarv fallt besünners in’t Oog — nich bloots bi Ferrari un Coca Cola, de Natuur hett dat veel fröher klookkregen! De Planten doot dat natüürlich, dat ehr Samen op düsse Wies in de Welt rümkaamt un sik ehr Nakamen utbreden köönt. Neegst Fröhjohr seht wi de denn heel woanners ut de Eerd scheten! Se hebbt sik de Flünken vun de Vagels utlehnt. Un de Vagels smeckt dat. So hebbt beid Sieden wat dorvun — en Win-Win-Geschäfft, as dat hüüt heet. Süht ut as en vigeliensche Plaan, keem aver ganz vun sülvst. So arbeidt de Evolutschoon!
Uns möken se de griese Harvstlandschop bunt! Un dat gifft noch veel mehr rode Beern in de Natuur! Man mütt blots de Ogen upmaken!
vun Antje Heßler
Unser Travemünde Heft 3/398