Hochtietsfier mit argerliche Togaav
Över 10 Johr kennen se sik al. Se weren in de Tiet immer gröön weest. Endlich hatt he, hoch in de Bargen bi gräsig Sneedrieven, ehr enen Heiratsandrag maakt. An’n 30. Juni 2007 sull nu Hochtiet sien. De Märkische Schweiz harrn se sik dorto utsöcht. En romantischen Placken in dat oostliche Brandenborg. In Buckow weer dat Standesamt tostönnig. Buckow, en lütt smucke Stadt, ümgeven mit veel Wald, lütte Bargen un Seen. Fiern wullen se in oll Herrenhuus in dat Dörp Ihlow, 6 Kilometer af vun Buckow. Vun wiet her harrn se Verwandte un Frünnen inlaadt, dorbi ok enen Barg lütt un groot Kinner. All sullen in’t Standesamt in Buckow dorbi sien. Dat Bruutpoor weer fien utstaffiert un smuck antokieken. De Bruut in en lang creemfarven Kleed, de Bröögam mit witten Antog.
In dat Standesamt güng dat fierlich to. De Standesbeamtin hett na all Vörschriften un Gesetten den Ehebund slaten. Achteran süng en Poor dat leeflig, plattdüütsch Leed: „Dat du mien Leefsten büst“. Dorna speel en Fru Hochtietsmusik up’n Klavier. Allens weer heel fierlich. Männich Fruenslüüd kunnen de Tranen nich trüchhollen, sülven ok nich de Standesbeamtin. Na disse fierliche Stunn nöök sich de Hochtietssellschap up den Weg to en Anleggerstell an den Buckowsee. Dor weer allens för en Sektfröhstück upbuut. Na en korte Wiel keem en Boot mit dat junge Ehepoor anrodert. Dat heet, de Bröögam hett sien junge Fru mit’n Schipp in den sekeren Ehehaven bröcht. Mit veel Hallo un in de Hannen klappen hett de heele Sellschap dat Bruutpoor in Empfang nahmen. Een aver weer mit dat fröhlich Drieven nich so recht inverstahen. Mit en lütt Regenschuer hatt Petrus kund daan, dat he ok noch dor weer. De Hochtietsrunn hett sik aver nix dorvun annahmen. Se kröpen all tosamen ünner de Regenscheerms. Petrus hatt bald inseh’n, dat he mit so’n lütten Regenschuer nicht veel verdarven kunn. Na en korte Tiet hett he dat Speel mit den Regen upgeven. Klock 3, so weer dat afmaakt, sull in dat Herrenhuus to Ihlow de Kaffeetafel in Gang gah’n. Dat sull aver so gau noch nix warrn. Unvermodens geev dat noch Arger in de Twüschentiet. För den Weg von Buckow dörch den Wald na dat Herrenhuus in Ihlow harr sik dat Bruutpoor noch wat Besonneres utdacht. Se wullen den Weg mit’n poor öllerhaftig Lüüd un enen ganzen Deel vun de Kinner mit enen Plaanwagen maken. De Rest vun de Hochtietssellschap möök sik vörweg mit Autos na Ihlow up den Weg. Se wullen dor den Plaanwagen in Empfang nehmen.
So gegen halvig 3 föhren mien Fru un ik mit Auto na Ihlow. Kort vör dat Dörp keem uns en Autokolonn in de Mööt. In den VW-Bus vörweg, wi truten uns Ogen nich, seet, in sien witten Antog, de Bröötgam an’t Stüer. De Autokolonn harr dat bannig hild un verswünn in Richt na Buckow. In’t Herrenhuus kregen wi to weten, dat sik de Bröögam per Anholler na Ihlow dörchslaan harr. Dor hett he snell de Autoslang tosamenropen. Ok wüssen se, dat de Plaanwagen up halven Weg na Ihlow in’n Wald stünn, de Wagen aver heel un de Fohrgäst goot to Weg weren. Aver, meist bald nich to faten, de Peer weren up’n Stuts eenfach stah’n bleven. Se rögen sik nicht vun de Stell. Se möken eenfach nich dat, wat se sullen. Dat goot Toreden un Schimpen vun den Kutscher un ok dat Strakeln mit de Pietsch kunn de Peer nicht dorto bringen, wedder wieder to lopen. En argerliche, vertrakte Saak. Darum weer nu de Autoslang ünnerwegs üm de Reisesellschap aftohalen. So is’t kamen, dat de Peer den Nameddag vun de Hochtiet ornlich wat dörcheenanner bröcht hebbt. De Kaffeetafel hatt sik üm ’n ganze Tiet verschaven. Na’t Sprickwoort kümmt dat oftins anners as man denkt. Ok Peer habbt ehren egen Kopp för sik.
Rolf Schwippert
Unser Travemünde, 2007, Heft 3/332