Zibbel
En vun de Steenmänner vertellt sien Beleevnis
Ik heet Zibbel un wi Steenmänner höört to de Ünnereerdschen. Mien Vadder hett mi schickt. Ik sall nahkieken, up dat Ies vun den Mövensteen verswunnen is.
Baben ankamen kunn ik wies warrn, dat he blots noch en lütte witte Kapp ut Snee up harr.
Gau klatter ik in uns Höhl hindaal un geev mien Vadder Bescheed.
De Sünn harr in de Twischentiet den Rest vun de Sneekapp upleckt
Mien Vadder trock den Süüdwester an un klatter up den Mövensteen.
De Hand över de Ogen keek he över dat blage Water.
Denn klopp he up den Steen un reep: „Juuch köönt all na Baven kamen, de Luft is rein!“
Wi harrn ümmer Angst vör den groten Ries Mööv. De hett mit anner Riesen tohoop ümmer grote Steen vun dat Brodtner-Över in’t Water smeten. Se hebbt utprobeert, neem am wietsten smieten kann. Denn groten Steen vör uns Höhl hett he uns meist up den Kopp smeten.
Dorüm hebbt wi den groten Steen den Naam Mövensteen geven.
Nu keem uns ganze Sipp ut den Bu. Dat weer en Drieven un en Leven. All wull’n se den besten Placken in de Fröhjohrssünn hebben.
Welk klattern sogoor bit an de Waterkannt. En vun uns Sipp prööv dat Water in en Pütz, up da to’n Baden al warm noog weer.
Wat en Glück, dat uns Vadder uppassen de. He keek ümmer wedder övert Water.
Mit eens platsch en grote Well gegen den Steen.
Dor klopp mien Vadder up den Steen un wies mit de Hand övert Water. Nu wöör ik ok an de Kimm enen witten Punkt wies.
„Zibbel, segg all Bescheed“ reep he mi to. “Uns Sipp sall sik gau in de Höhl verkrupen.“
Ik klatter över de Steen. Dat weer gor nich so eenfach. Nu höör ik ok noch so en depes Brummen as vun enen Motoor.
De meisten vun uns Sipp weern al verswunnen. Aver noch so’n poor weern ganz nah an de Waterkannt.
Dat Brummen wöör ümmer luder. Dat keem vun en groot Fährschipp. Dat stüer na Tramünn.
Dat Schipp möök grote Wellen un dat is för uns Ünnereerdschen en groot Gefohr. Aver mien Sipp weer rechtiedig verswunnen un alle Steen weern wedder leer. Mien Vadder klopp mi achterna up de Schuller un meen: „Du hest dien Saak goot maakt mien Jung!“
Dat weer Zibbels Beleevnis!
Text und Fotos: Antje Heßler
Unser Travemünde, 2018, Heft 2/374