Mahltiet!
Ok de Kormorane hebbt Hunger, nich blots wi. Wi seten up en Schipp, dat as Lokal ümbuut woorn is:
„Traveblick“ heet dat. Wi kregen dor nich blots wat Godes to’n Eten. De Blick över de Traav weer ümmer wunnerbor. Grote Scheep föhrn an uns vörbi un bröchen uns Lokal richtig to’n Schaukeln. Weer meist as en lÜtt Seefohrt.
Aver ditt mal hebbt wi wat ganz Besünneres to sehn kregen. Wi harrn uns kuum daalsett, dor wöörn wi up de Traav enen Kormoran wies. De harr sik en Mahltiet Aal utkeken. Enen kaptaal’n Aal! De Aal weer meist gröter as de Kormoran. He harr böös mit den Aal to doon. De Aal ringel sik üm den Hals vun den Kormoran un trock em ümmer wedder ünner Water. Wenn he dat man schafft.
Aver de Kormoran leet nich na. De Happen weer to lecker. He legg sik den Aal ünner Water so torecht, dat he den Kopp toeerst verschlingen kunn. Denn düker he wedder up. Endlich harr he em in de richtige Laag. Nu wüürg he den Aal den Schlund hindaal. Blots de Steert vun den Aal keek noch ruut. Wi kunnen richtig sehn, wi de Hals dick wöör. Kuum dat de Kormoran noch Luft kreeg. As he dat endlich schafft harr, floog he dorvun.
Kormoran mit Aal
lött nich los
meist erstickt
versluckt
satt
Wi hebbt denn ok noch Fisch eten. De keem aver ut de Braatpann un hett uns wunnerbor smeckt.
Text und Fotos: Antje Heßler
Unser Travemünde, 2013, Heft 4/356