Friesenboom
In de Vörwiehnachtstied weer dat vör mi jümmer dat Schöönst, wenn ik na de Westküst, na mien Grootöllern kunn. Dor geev dat enen Höker, enen Bäcker un en Meieree. Sowat kenn ik vun to Huus nich. Bi uns kemen de Hökers mit Auto. Wi leevten meist an Enn vun de Welt.
Wenn ik bi mien Grootöllern weer, müss ik vör mien Oma inköpen. Opleevst güng ik na den Bäcker. Dor geev dat so fienen Koken un Rosinenstuten. Aver dat Best weern all de schöön Pletten. Dor weern lütt Figuren mank, en Mann, en Fru un allerlei Gedier. De weern mit bunte Parlen bestreut. Kenkenkoken wöörn de Pletten nöömt. Un wat dat in de Backtsuuv goot rüken de.
An Sünnerklaas geev dat de fien Pletten to’n Kaffee. So besonders goot smecken deen se gor nich. Se weern meist man en beten hart un dröög. Mien Opa düker se jümmer in sien Kaffeetass, sünst kunn he se nich bieten. Avers smuck weern de Pletten ja man eenmal. Mitünner heff ik se mi ok verwohrt. To Wiehnachten hüngen so’n Pletten ok an den Wiehnachtsboom.
Eerst as ik groot weer, heff ik över de Bedüden vun de fienen Figurenpletten hört. Lang Tiet bevör de Wiehnachtsboom in uns Stuven keem, geev dat al de „Kenkenkoken“. Ganz fröher weern düsse Figurenkoken as Opfergaav för de Götter. Later funn man se an so’n Holtgestell, dat mit Buchsboom – Immergröön -ümwickelt weer. Dat Gröön bedüüdt Höpen up een goot tokamen Johr. Dat Holtgestell weer ut hölten Krüzen mit enen Bagen daröver. Butenrüm weer dat Gröön un in de Middel stünnen de Tier- un Minschenfiguren.
Dat weer dat, wat man hüüt noch as „Friesenboom“ an de Westküst andropen deit. De Friesenboom is keen Ersatz vör den Wiehnachtsboom. Dat is wull de Menen vun de mehrsten Lüüd, wieldat an de Westküst so wenig Bööm geev. Nee, de Friesenboom is en Vörlöper vun uns Wiehnachtsboom. Dör den christlichen Globen kregen de Figurenkoken „Kenkenkoken“ ehr Bedüden. De Friesen nömen dat Christkind Kenken. Ünnen an den Boom stünnen Adam un Eva un an de Siet blangenbi en Mann un en Fru. Dat weern wull de Buurslüüd. Babenöver weern de verschedenen Dierten un ganz babenup de Hahn. He gell al vör heel lange Tieden jümmer as Wächter un Wecker. Hüdigendaags süht man em up Kirchtorms. De Appeln un de up een Band uptrockenen Rosinen gellen as Wunsch na een goot tokamen Johr. Baben up den Bagen weern noch veer rode Lichten anbröcht. De söllen in de düstere Tied de bösen Geister verdrieven.
Wenn ik nu hüüt so enen smucken Friesenboom seh, war ik jümmer an mien Kinnertied erinnert. Annerletzt heff ik nochmal so’n Pletten, so’n „Kenkenkoken“ probeert. Ik müss den Koken nu ok in den Kaffee indükern, sünst kunn ik em ni twei bieten. Mi güng dat nu jüst so as mien Opa. Lieden mag ik de bunten Pletten aver noch jümmer gern. Ik freu mi, wenn ik se an en Friesenboom hängen seh. Dorüm heff ik mi ok enen Friesenboom toleggt.
Text und Fotos: Antje Heßler
Unser Travemünde, 2010, Heft 4/344