De Hering is dor!
Up gröön, solten, suer oder rökerten Hering, dat gifft wull kuum enen Fisch, de up so veel ünnerscheedsche Oort bi uns to’n Eten up den Disch kümmt. In fröher Tieden hett he oftins de Minschen sogoor vör’t Verhungern bewohrt. Welkeen wunnert dat denn, dat veel Minschen up de Been sünd, wenn in de Laichtied Heringschwarms mellt warrd.
Man vertellt sik, fröher wöör sogoor de Gottesdeenst ünnerbraken. En Uppasser stünn an Haven vun Tramünn un luur na den Heringsschwarm. Wenn he Bescheed geev, reep de Köster luut:„De Hering sünd dor!“ Denn hett de Prester sien Predigt ünnerbraken, de Bibel toklappt un de Fischer lepen na ehr Bööt in’n Haven.
Nu is dat wedder so wiet, de Hering sünd dor. Dat müss ik mi doch ankieken. Fröhmorgens bün ik mit mien Fohrrad na’n Haven rünner föhrt. De Lüttfischer legen al an de Kaimuer. De Netten weern mit Hering prallfull. In ehr Ööltüüch stünnen de Fischer mank de fullen Netten. Se müssen jedeen Hering enkelt ut dat Nett pulen. Denn smeten se de Hering in en Plastikwann. Nu müssen noch de Köpp af un de Darms rut. Dorbi helpen ehr de Fruunslüüd. Möwen legen al up de Luur, weern an’t Schriegen un störten sik up de Resten. De heele Affall keem denn över Bord. An’t Enn wöörn de Hering noch mit Water afspöölt un denn to’n Verkoop verladen.
Egens wull ik mi Hering köpen. De Lüttfischer verkööpt ok direkt vun Bord den Fisch. Männig Lüüd slepen grote Tüten full Hering na Huus. Mi weer aver bi’t Tokieken de Lust vergahn.
Up den Nahuusweg föhr ik an de Traav lang. Up’n Kai stünnen dicht an dicht de Angler. Dor heff ik noch enen ganzen Stoot tokeken. Rechts un links vun mi trocken de Angler de sülvern blenkern Hering mit en Paternosterangel ut dat Water. Mit veel Glück harrn welk glieks twee Hering an de Angel. De zappelnden Fisch nehmen se vun Haken. Dormit de Fisch nich ut de Hand glitsch, nehmen se en Dook tohelp. Denn kreeg he mit den Hamer enen lütten Slag up den Kopp un keem in en Ammer.
Af un an full doch mal en Hering vun den Haken. Mit den vullen Ammer güng dat na Huus. Man seggt, Hering de bi’t Angeln vun den Haken fallt un na de man sik bücken mutt, heet „Bücklinge“. Ik kenn den Bückling blots as Rökerhering. De süht ut as Gold. De Hering is de Fisch, dat is al seggt woorn, de bi uns in Düütschland an mehrsten up den Disch kümmt. Hüütigendaags kümmt he oftins ok in de Doos to uns.
De Hering is even en heel intressanten Fisch. He hett sogoor wat mit de Geschicht to doon. De Hanseaten hebbt groten Hannel mit em dreven. Un dorbi is ehr dat nich slecht gahn. Ok de Lüneburger hebbt mit ehr Solt Godes dorvun hatt. Al üm dat Johr 1000 hett man den Hering insolt un in Tunnen packt. So weer he över lange Tiet to geneten. Man kunn em up grote Seefohrten mitnehmen un harr so länger wat to’n Eten.
Wenn de Heringschwarms de Traav hochtreckt, is in Haven un an de Traav ümmer düchtig wat los.
Text und Fotos: Antje Heßler
Unser Travemünde, 2012, Heft 3/351