De Wiehnachtsboom. En lütt Märken
As jedeen Johr stünn an Wiehnachtsavend de Dannenboom alleen in de Eck vun de Wohnstuuv. Sien Telgen weern swoor vun al de Zuckerkringel, de Kenkenkoken un anner buntes Backwark. De Lichten weern al daalbrennt. He weer dorüm n’beten trurig. De Huusfru harr em so smuck maakt. Twee Dag vör Wiehnachten hebbt se tohoop Wiehnachtsleder sungen un Gedichten upseggt. De Kinner hebbt ehr Geschenke kregen un sik bannig freut. De lütt Deern kreeg enen Teddy. Aver en Dag vör Hilligavend güng de Familie ümmer up Reisen. Nu stünn de Boom dor ganz alleen in de düster Stuuv.
De Kinner wüssen al vörher, dat dat na de Grotöllern güng. De Fru kunn sik nich dörchsetten. Ehr Mann bestünn dor up, dat de hele Familie bi sien Öllern Hilligavend fiert. Aver as Kinner so sünd, de freuten sik al up den Hilligavend bi Opa un Oma. De harrn noch so’n Dannenboom, de dreih sik bi dat Leed: „Stille Nacht….“ In de Spitz vun den Boom sweevt en smucken Engel un up de Telgen leeg Engelhoor.
Wedder to Huus, wöör denn dor de Dannenboom plünnert. De Kinner harrn sik al jeder vörher en poor Stücke utkeken, de se geern hebben wullen. De lütt Deern harr sik in en Marzipanpopp verkeken. De Jungs harrn sik jeder en Schaukelpeerd utsöcht.
Aver dat höölp unsen lütten Dannenboom nich. Dat weer so düster un so still in dat Huus, he fööhl sik so richtig eensam un verlaten. He weer ganz trurig. Blot de Kater keem em mitünner besöken. Dor höör he mit eenmaal wat rascheln. Denn höör he wat piepsen: „Is de Luft rein, sünd de Lüüd ut Huus?“ wisper dor en liese Stimm. „Dat süüht so ut“, anter en anner fiene Stimm. Dor wöör de Dannenboom twee lütte Müüs wies. „Kaamt man her un leist mi ’n beten Sellschop“, meen de Dannenboom. „Denn köönt wi doch tohoop Hilligavend fiern.“ Dat leten de Müüs sik nich tweemal seggen. „Ik haal noch gau en poor vun mien Kollegen!“
Dat weer en Piepen un Rascheln in un ünner den Boom. Se hebbt fröhlich tohoop fiert. De Müüs turnen in den Dannenboom up un daal. De Dannenboom nick mit sien Telgen vör Freud. Un denn wöörn de Müüs de Zuckerkringel un de Kenkenkoken gewohr. Se harrn vun de Turner ee Hunger kregen un störken sick nu up dat Zuckerwark. Dor reep mit eens uns Boom: „Laat mi aver de Marzipanpopp un de Schaukelpeer heel! De höört de Kinner to!“ As de Müüs nich höörn wulln, reep de Dannenboom den Kater to Hölp. Huusch weer de ganze Spuuk vörbi.
Twee Daag na Wiehnachten keem de Familie wedder na Huus. De Kinner wulln glieks in de Stuuv un den Dannenboom plünnern. „Halt, halt“, reep dor de Modder. „Ik gah toeerst un denn kümmt uns lütt Anne. So as wi dat utmaakt hebbt.“ Lütt Anne mit den Teddy up den Arm stölter in de Stuuv. Aver wat kreeg se dor to sehn! Blots ehr Marzipanpopp ohn Kopp un de Schau kelpeer ohn Been hüngen noch in den Boom. De annern Saken harrn de Müüs upknabbert. Ünner den Boom legen noch Krömel un anbeten Schokoladenkringel. De Müüs harrn ganze Arbeit leist.
Wenn uns Dannenboom harr snacken kunnt, harr he wiss seggt: „Blievt dat neegst Johr lever to Huus!“
Vun Antje Heßler
Unser Travemünde Heft 4/380