Kastangeltiet
Up den Weg na’n Strann bün ik dörch de Trelleborgallee gah’n. Ünner dat langtraken Bläderdack von de Kastangelbööm. Up den Footweg un in’t Gras to beide Sieden vun den Weg, legen mang dat Bläderwark de grönen, stickelig Früchten vun de Kastangelbööm. De mehrsten weren uteneenplatzt. In welk steken noch de rosterigbrunen Kastangel. Af un an legen ok Kastangel ohn Schaal mang Bläder un Gras.
En lütt Deern weer iefrig dorbi, Kastangels to sammeln. Harr de Lütt wedder en vun de bruun bIenkern Kastangels funnen, weer se vör Freud luut an’t Juchen un leep na ehr Modder. De droog enen lütten Korf. Dor smeet de Lütt de Kastangel rin.
Bi dat hööglich Gedoe vun de Lütt kramen mien Gedanken trüch na mien Kinnertiet. Wi oftins weer ik dormals mit Frünnen oder alleen düssen Weg gah’n. Weren mit Freud un jieperig Unruh, graad as dat lütt Mäten, achter de Kastangels her weest.
In de tweet Hälft vun’n September tröken wi al los. Besonners wenn de Wind över Nacht al Vörarbeit daan harr. He dat Bläderwark an de Twiegen ornlich dörchschüttel harr, geev’t veel Kastangel up de Eer to finnen. Weer aver de Wind utbleven, denn wüssen wi uns anners goot to helpen. Enen gaatlichen Knüppel harrn wi snell funnen. Dormit smeten wi na de Druven mit de stickeligen Kugeln. Welk vun uns harrn den Bagen rut. De wüssen goot to drapen. Dorbi prasseln de Frücht up de Eer. Bi’t Upslaan platzen se uteneen. De Kastangel füllen meisttiets dorbi rut.
Bi düsse Oort to oornen geev dat af un an ok mal’n Mallöör. Bi dat iefrig Sammeln harr männichmal een nich mitkregen, dat de Knüppel al wedder den Weg in den Boom nahmen harr. Daalsusend Kastangel, mal ok de Knüppel, leten em an Kopp oder Schuller föhlen, wat em entgah’n weer. Aver as Kinner weren wi hart in’t nehmen. De Freid över rieklich Oorn leet snell de Pien vergeten. Weren de Taschen in Büx un Jack mit Kastangels vullstoppt, güng dat af na Huus. För Speel un Klüterkraam weer nu en Tietlang vörsorgt.
To Huus güng dat an’t Sorteren un Updelen. De lütten Geswister kregen enen Deel af. De gaatlichen un Schieren hebbt wi för de Klüterie bi Siet leggt. Allerhand Saken, Dieren un Poppen leten sik dorut warkeln. In den Warktüügkassen fünn sik en Nagelbohrer. Dormit leten sik ohn’ vell Möh Löcker dörch de Kastangels bohren. Bi Modder in de Kökendischschuuv funnen wi Inwickelbänner. Nu kunnen wi de fiensten Halskeden un Armbänner maken. Mit Modders Kartüffelschellmetz güng nahstens de Snippellie los. Pött, Vasen, Körf, Deerten un Poppenköpp hebbt wi sneden un klütert. De gröttst Möh harrn wi mit de Körf. Bi’t Inkarven sneen wi oftins den Henkel an. Ok reet bit Uthölen de Henkel af. Männichmal lann dat scharpe Metz dorbi in de Fingerkupp. Aver mit de Tiet kregen wi mehr un mehr den Bagen rut. De Löcker in de Fingers helen rasch wedder to.
Veel Spaaß harrn wi mit de Poppenköpp. Kasper kreeg ut Papier en Zippelmütz. De König en Kroon ut Papp. Afbraken Rietsticken weren Höörns för den Düvel. En Taschendook, över den Wiesfinger hängt, geev enen piekfienen Königsmantel oder en smuck Kleed. Den üthöhlten Kopp babenup steken, fardig weer de Kasperpopp. En Handdook twüschen twee Stöhl bunnen möök sik as Kasperbühn. Kasper un Theaterspele, mit veel Höög un Spieljöök, lepen ohn’ ünnerbreken över de Bühn. Allens ohn Textbook un Speelmakers. Allens rein fien ut den Kopp. Je mehr de Tokiekers bi’t Speel an’t Juchen kemen, je mehr stachel dat den Speler an, noch mehr Spaaß un Spieljöök to maken. Speel un Spaaß harrn Tokiekers un Speler oftins so infungen, dat Tiet un Stunn vergeten werrn. Ja, de Kastangeltiet in’n Harvst weer för uns Kinner en Tiet mit veel Klüterie un Speel. Ob wull hüttigendaags de Kinner ok noch so veel Spaaß mit de rosterigbrunen Kastangel hebbt? Wenn een de Kinner sammeln süht, kunn man dat bald glöven.
Rolf Schwippert
Unser Travemünde, 2001, Heft 4/309